گزارش ویژه: خطر نابودی سواحل بکر روستای اُلی شمالی در پی اجرای طرح غیراصولی دهیاری
الهام بهروزی، خبرنگار استان بوشهر
استان بوشهر که بهعنوان پایتخت فرهنگی خلیج فارس شناخته میشود، بار دیگر شاهد اجرای طرحی است که به جای توسعه پایدار، نفس خلیج فارس را تنگتر کرده است. این بار ساحل بکر و ماسهای روستای اُلی شمالی در شهرستان دیر، قربانی توسعهای غیراصولی شده است که نه تنها توجیه محیط زیستی ندارد، بلکه حریم قانونی ۶۰ متری دریا را نیز نقض کرده است.
در ساحل ماسهای این روستا، سنگها و قلوهسنگهایی برای ایجاد مبلمان ساحلی ریخته شدهاند، بدون اینکه نظارتی از سوی نهادهای مسئول از جمله ادارهکل حفاظت محیط زیست، ادارهکل بنادر و دریانوردی، و منابع طبیعی صورت گرفته باشد. طبق اظهارات منابع محلی، این طرح به دهیاری روستای اُلی شمالی نسبت داده شده و هدف آن ایجاد تسهیلات گردشگری برای تبدیل روستا به یک مقصد گردشگری آینده است.
عدم رعایت قوانین محیط زیستی
فعالان محیط زیست میگویند اجرای این طرح با هیچیک از اصول گردشگری پایدار همخوانی ندارد. ریختن سنگ و قلوهسنگ در ساحل، اکوسیستم منحصربهفرد خلیج فارس را به خطر میاندازد و حریم قانونی دریا را نقض میکند. این موضوع در تضاد آشکار با قوانین حفاظت از محیط زیست و شیوهنامههای گردشگری ساحلی و دریایی است.
پاسخگویی نهادهای مسئول؟
یکی از فعالان محیط زیستی استان بوشهر ضمن انتقاد از ادارهکل منابع طبیعی، پرسیده است: «چگونه دهیاری روستای اُلی شمالی توانسته است بدون مجوزهای اصولی و نظارت لازم، این طرح مخرب را اجرا کند؟»
به گفته وی، طرحهایی از این دست باید با هماهنگی کامل نهادهایی همچون ادارهکل بنادر و دریانوردی و حفاظت محیط زیست و با حفظ حریم قانونی ۶۰ متری دریا صورت گیرند.
تهدیدی جدی برای گردشگری و اکوسیستم منطقه
به نظر میرسد این طرح نه تنها به توسعه گردشگری کمکی نمیکند، بلکه اکوسیستم منحصربهفرد خلیج فارس و زیبایی طبیعی ساحل اُلی شمالی را تهدید میکند. اجرای غیراصولی این طرح میتواند به از بین رفتن جذابیتهای طبیعی این منطقه منجر شود و آن را به یک ساحل مصنوعی تبدیل کند.
لزوم مداخله فوری مسئولان
مسئولان استانی و کشوری باید پیش از آنکه دیر شود، به این موضوع ورود کرده و جلوی ادامه این پروژه مخرب را بگیرند. تنها با پیروی از اصول توسعه پایدار و احترام به محیط زیست میتوان امید داشت که روستای اُلی شمالی به یک مقصد گردشگری جذاب تبدیل شود، بدون آنکه به اکوسیستم خلیج فارس و منابع طبیعی آن آسیبی وارد شود.
حفظ محیط زیست و منابع طبیعی نه تنها یک مسئولیت قانونی، بلکه یک وظیفه اخلاقی است.
آیا وقت آن نرسیده است که توسعه را با طبیعت همسو کنیم و از تخریب سرمایههای ملی و جهانی دست برداریم؟