در روزهایی که آفتاب سوزان جنوب، بر چهره‌ی مردم این دیار می‌تابد و امواج خروشان خلیج فارس، حکایت از زندگی پرفراز و نشیب ملوانان و لنجداران دارد، باز هم خبری تلخ دل آن ها را آزرده کرد.
مصوبه جدید دولت در مورد مالیات بر ارزش افزوده کالاهای ته‌لنجی، خواب را از چشمان ملوان گرفته و به عنوان یک چالش جدی برای لنجداران و ملوانان استان بوشهر مطرح شده است.
این مصوبه، که قطع به یقین بدون مشورت با ذی‌نفعان اصلی به تصویب رسیده، آینده کالای ملوانی را در هاله ای از ابهام قرار می دهد بطوری که کالای ملوانی هم مسیر با کالای تجاری می‌شود.
اعمال ۵ درصد مالیات بر ارزش افزوده، در حالی که قرار است طی ۵ سال آینده تغییراتی هم در نرخ مالیات و هم سهمیه سوخت شاهد باشیم، به وضوح نشان‌دهنده‌ی بی‌توجهی به وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم این منطقه بوده است.
ملوانان و لنجداران، که سال‌هاست با دمای بالای ۵۰ درجه به دل دریا می روند به امید اینکه نانی بر سر سفره خود و خانواده اشان بیاورند، حالا نگران آینده‌ی شغلی و زندگی خود هستند.
زیبایی و جذابیت بازارهای جنوب به حیات کالای ملوانی یا همان ته لنجی بستگی دارد.
در این میان ملوان از خود می‌پرسد: آیا این عدالت است که در شرایطی که گرما و سختی‌های زندگی در جنوب بر دوشمان سنگینی می‌کند، بار مالی جدیدی بر ما تحمیل شود؟براستی که در خانه خود غریب مانده ایم.
اگر دولت به دنبال اصلاحات اقتصادی و ایجاد نظم در بازار است، باید به خاطر داشته باشد که این اصلاحات نباید به قیمت زندگی و معیشت مردم مناطق مرزی و محروم تمام شود. آیا با گرفتن مالیات ۵ درصد حمل و توزیع کالای ته لنجی در سراسر کشور مجاز است؟ آیا خودروهای به اصطاح شوتی، اعم از انواع سواری، خاور و تریلر آزادانه می‌توانند تردد کنند؟
استان بوشهر، سرزمین محرومیت ها و محدودیت هاست از دولت تقاضا می‌کنیم آزمون و خطا را هرکجا به کار می‌برید، ببرید اما معیشت جاشو، چیزی نیست که آن را آزمود.
خواسته این قشر چیزی زیادی نیست، آن ها خواستار این هستند که حداقل نرخ مالیات در مدت ۵ سال ثابت بماند و یارانه سوخت از آنها گرفته نشود.
ملوانان و لنجداران به نمایندگی از سایر اصناف دیگر، می‌خواهند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند و تاکید کنند که زندگی در این منطقه، به دلیل شرایط خاص جغرافیایی و اقلیمی، نیازمند حمایت و توجه ویژه است.
به این منظور، ملوانان و لنجداران تصمیم گرفته‌اند امروز چهارشنبه ۷خردادماه ۱۴۰۴ را به عنوان روز اعتراض خود تعیین کنند و با گردهمایی در برابر استانداری، صدای نارضایتی و نگرانی‌های خود را به گوش مسئولان برسانند.
خواسته انان از دولت این است که دولت به جای اعمال مالیات‌های جدید، به فکر راه‌حل‌های پایدار و حمایتی برای بهبود وضع معیشتی آنها باشد.
این تجمع، اعتراض به مصوبه جدید نیست، بلکه فریادی است از عمق دل‌های کسانی که برای معیشت و زندگی خود تلاش می‌کنند. آنها می‌خواهند بگویند که جنوب، با تمام زیبایی‌ها و سختی‌هایش، نیازمند حمایت و درک بیشتری است.
