هنر در جنوب، گاه در گرمای طاقتفرسا شکل میگیرد، گاه از دل زنگار فلزات فرسوده، و گاه از جان خسته اما امیدوار هنرمندی که هنوز به زیبایی ایمان دارد. مجتبی رسولی، هنرمند خلاق بندر دیر، یکی از همین چهرههاست. او در روزهایی که هنر بومی کمتر دیده و شنیده میشود، با ساخت مجسمهای بهنام نیزهماهی، روح تازهای به چشمانداز هنر جنوب دمیده است.
این اثر هنری، با بهرهگیری از فلزات دورریختنی و تلفیق مهارت با ظرافت، نمادی از تلاش و زندهبودن در دل سختیهاست. رسولی خود درباره اثرش میگوید: با فلزات، نیزهماهی ساختم؛ تا جهان ببیند هنر را، حتی در زنگار روزگار. هنرمند، دریا را با یک قطره میآفریند.
او هنر را همچون آینهای میبیند که گاه جامعه از دیدن خود در آن گریزان است، اما با این وجود، آن را عنصری حیاتی و روحبخش برای جهان میداند: هنر، همیشه پیش از آنکه نان خالقش باشد، روح جهان را سیراب کرده است. بایدار بمان!
پایگاه خبری سورا در این میان بر ضرورت توجه به ظرفیتهای هنری بومی تأکید دارد. جای خالی چنین آثار خلاقانه و ریشهدار در سیمای شهری بندر دیر، بهویژه در مقابل برخی المانهای بیهویت و غیرمرتبط، بهوضوح احساس میشود.
پایگاه خبری سورا معتقد است که بهرهگیری از هنرمندان محلی نهتنها به تقویت هویت شهری کمک میکند، بلکه پیوندی عمیقتر میان فرهنگ، جامعه و زیباییشناسی شهری ایجاد خواهد کرد.
در دورانی که هنرمندان بسیاری از نبود حمایت و فرصت رنج میبرند، تندیس نیزهماهی تلنگریست برای دیدن و شنیدن دوباره آنان؛ آنها که از آهن سرد، زندگی میسازند.
بسیار زیبا