بارش شدید و ناگهانی تگرگ در منطقه بردخون، آخرین امید بسیاری از کشاورزان را نقش بر آب کرد. مزارعی که حاصل ماهها تلاش، هزینههای سنگین نهادهها، آب، بذر، کود و دستمزد کارگر بودند، تنها در چند دقیقه به زمین سوختهای تبدیل شدند که دیگر محصولی برای برداشت ندارند.
این خسارت، صرفاً از بین رفتن یک محصول نیست؛ بلکه نابودی سرمایهای است که با وام، بدهی و تعهدات مالی سنگین تأمین شده است. گوجهفرنگی خارج از فصل، از جمله محصولاتی است که هزینه تولید بالایی دارد و کشاورزان برای کشت آن، ریسک بزرگی را پذیرفتهاند. حالا همین ریسک، بدون هیچ پشتوانهای، آنان را در معرض ناتوانی در بازپرداخت بدهیها و حتی زندان قرار داده است.
کشاورزی که تنها چند روز تا برداشت محصول فاصله داشت و چشم به فروش محصول برای تسویه حساب با طلبکاران دوخته بود، امروز با زمینی مواجه است که نه محصولی دارد و نه پاسخی روشن از مسئولان. درد این خسارت، زمانی عمیقتر میشود که بازدیدها تنها به ثبت چند عکس، برآوردهای تکراری و وعدههای مبهم محدود شود.
مطالبه کشاورزان روشن است:
دولت باید هزینه این خسارت شدید را بهطور کامل و واقعی پرداخت کند.
برآورد خسارت، هدف نهایی نیست؛ جبران خسارت است که میتواند از فروپاشی معیشت این خانوادهها جلوگیری کند.
در چنین شرایطی، انتظار میرود تمامی مسئولان محلی، استانی و ملی، فراتر از گزارشنویسی و حضور رسانهای، در عمل از حق کشاورزان دفاع کنند و پیگیر دریافت و پرداخت خسارت از منابع دولتی باشند. سکوت یا تعلل در این زمینه، به معنای پذیرش نابودی یک قشر مولد و زحمتکش است.
کشاورزان بردخون امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت واقعیاند؛ حمایتی که اگر محقق نشود، تگرگ تنها آغاز یک فاجعه خواهد بود، نه پایان آن.
